توصیه‌های به مربیان و اولیای مدرسه

شما که به عنوان متخصص در امر تعلیم و تربیت در مدارس کار می‌کنید لازم است اولاً: اطلاعات کلی خود درباره‌ی عوامل خطرناک افزایش دهید و سعی کنید اطلاعاتی درباره‌ی سوابق خانوادگی دانش‌‌اموزانتان کسب کنید. ثانیاً بهتر است با موسساتی که خدماتی در زمینه بهداشت روانی مدرسه ارائه می‌دهند و نیز موسسات توانبخشی در منطقه خود آشنا شوید. ثالثاً با یک داروشناس صحبت کنید و از او درباره‌ی مسمومیت‌های دارویی بپرسید و اطلاعاتی را کسب نمایید. بنابر این هنگام برخورد با نوجوانان سعی کنید همواره به علایم هشدار دهنده‌ای که درباره‌ی خودکشی نوجوانان ذکر شد، توجه داشته باشید. سعی کنید شبکه‌ی حمایتی نوجوانان را مثل: اعضای خانواده، دوستان و بزرگسالانی که دانش‌آموز آن‌ها را حامی خود می‌پندارد، تقویت کنید. کمک در تقویت سیستم حمایتی نوجوانی که صد خودکشی دارد، هم‌چون سایر مسایل روانی می‌تواند مفید واقع شود و مهم‌ترین فایده‌ی آن نجات یک انسان است. گام‌های ویژه‌ای که در مورد نوجوانی که دم از خودکشی می‌زند می‌توان برداشت، چنین است:

1- به صحبت‌های او گوش دهید.

2- به دانش‌آموز کمک کنید تا موقعیت کلی خود را امید بخش تلقی کند.

3- به دانش‌آموز کمک کنید تا به یک مرکز ارایه خدمات بهداشت روانی مراجعه کند و حتی می‌توانید خود شما او را تا مرکز همراهی کنید.

4- با خانواده‌ی دانش‌آموز تماس بگیرید.

5- سایر متخصصان را از نگرانی‌های خود مطلع سازید، شاید آن‌ها بتوانند به حل مشکل کمک کنند.‌ (فرقانی رئیسی، 1374)

توصیه‌هایی به والدین

اگر فرزندتان آرزوی مرگ کرد، سخن او را جدی بگیرید. اولین چیزی که به آن باید توجه کنید؛ شرایط و موقعیت‌هایی است که چنین اظهاراتی را موجب می‌گردد.

آیا این تهدید زمانی انجام می‌گیرد که فرزندتان به خواست خود نمی‌رسد؟ (مثلاً وقتی که شما تقاضای او را برای خریدن چیزی رد می‌کنید یا به او اجازه نمی‌دهید با دوستانش به تفریح برود.) آیا این تهدید بعد از تنبیه کردن او روی می‌دهد؟ آیا به دنبال عصبانی کردن شما و این که به نشان دادن یک عکس‌العمل وادار شوید روی می‌دهد؟ آیا می‌توانید پیش‌بینی کنید که او چه زمانی از چنین تهدیدی استفاده خواهد کرد؟ یا این که قابل پیش‌بینی نیست، مثل مواقعی چون تماشای تلویزیون، اتومبیل سواری، هنگام صحبت درباره‌ی مدرسه و دوستانش؟ میزان تکرار این تهدید‌ها چه قدر است و تحت چه شرایطی روی می‌دهد؟ بعضی از عوامل یاد شده می‌تواند به طور آگاهانه توسط فرزندتان مورد استفاده قرار گیرد تا شما را وادار ساز که تسلیم خواست‌های او شوید. هوشیار باشید که فریب نخورید. صرفه‌نظر از این که تهدید‌های فرزندتان به خودکشی جدی است یا ساختگی، مرحله‌ی بعدی عبارت است از توجه به علایم خطر. با فرزند خود در مورد احساس او نسبت به خودکشی صحبت کنید. هیچ‌گاه به سوالات جدی و عمیق، پاسخ سطحی و ساده ندهید و سعی نکنید با نصیحت کردن او را قانع سازید که خودکشی کار ناپسندی است، زیرا این کار شما ممکن است موجب شود تا او احساس کند که آدم گناه‌کاری است، لذا ناامیدی او تشدید شده، احتمال خودکشی تقویت شود. بکوشید موقعیت او را درک کرده، کاری کنید که به راه‌حل‌هایی غیر از خودکشی برای حل مشکل خود بیاندیشد. برای تسهیل در این امر می‌توانید به یک مرکز خدمات مشاوره‌ای یا روان‌کاو مراجعه کنید. (فونتل ترجمه‌ی حاجی‌زاده، 1378، صص 163-162)

رضا حیدری‌فرد، مدرس کلاس‌های آموزش خانواده

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: